Jaskinia Nerja, uznana za dobro kultury w 2006 roku, jest pomnikiem przyrody o znaczącym rozwoju topograficznym w Andaluzji. Jej rozległe komnaty i galerie rozciągają się na długości 4 823 metrów i mają objętość około 300 000 m3 oraz powierzchnię około 35 000 m2. Jaskinia jest podzielona na dwa odrębne sektory: galerie turystyczne, które są otwarte dla zwiedzających, oraz wysokie i nowe galerie, które nie są dostępne dla publiczności.
Galerie turystyczne obejmują kilka sal, które można zwiedzać, takich jak Lobby, Betlejem, Wodospad czy Balet, Duchy i Kataklizm. Jaskinia Nerja została odkryta 12 stycznia 1959 roku przez pięciu chłopców, którzy gonili nietoperze: José Luis Barbero, bracia Manuel i Miguel Muñoz, Francisco Navas i José Torres. Odkrycie to znacząco wpłynęło na historię turystyki w Hiszpanii. Jednak bardziej trafne jest stwierdzenie, że jaskinia została odkryta na nowo, ponieważ wykopaliska archeologiczne ujawniają, że była używana przez grupy ludzkie w czasach prehistorycznych.
Przodkowie wykorzystywali jaskinię jako schronienie i miejsce zamieszkania, gdzie mogli odpoczywać i wykonywać codzienne czynności. Najgłębsze części jaskini były wykorzystywane do tworzenia malowideł naskalnych i rycin (które nie są widoczne podczas wizyty ze względów konserwatorskich). Jaskinia służyła również jako miejsce pochówku.
